Bez względu na charakter pracy, którą wykonujemy większość z nas spotkała się z koniecznością autoprezentacji w różnych sytuacjach zawodowych, np.:

• prestiżowy wykład przed szerokim audytorium
• wprowadzenie nowego pracownika w zakres jego obowiązków
• rozmowa kwalifikacyjna w sprawie nowej posady, itp.

Zapewne też większość z nas przy tej okazji doświadczyła tremy i obaw czy wszystko się uda, czy prezentacja będzie efektowna, czy treść trafi do słuchaczy. I jak się okazało nasze przeczucia urzeczywistniły się. Pomimo naszych usilnych starań nasze wystąpienie zakończyło się niepowodzeniem. Stało się tak, ponieważ jak wykazują przeprowadzone badania forma wypowiedzi (język Twojego ciała, ton głosu oraz siła oddziaływania na innych ludzi) jest w wielu sytuacjach znacznie ważniejsza niż słowa. Dzieje się tak, ponieważ mamy tendencje do wydawania osądów i opinii na temat innych ludzi w oparciu o trzy rodzaje komunikatów:

• treść słów – 7%
• ton głosu – 38%
• język ciała – 55%

Jak widać, nasz wizerunek publiczny w prawie 90% zależy od tego jak wyglądamy i jak mówimy, a nie od tego co mówimy. A zatem warto wiedzieć, że osoba mówiąca powoli, niższym głosem jest postrzegana jako silna i wiarygodna.Natomiast osoba mówiąca szybko, operująca wysokimi tonami głosu jako pełna entuzjazmu, ale też mniej wiarygodna.

Jeśli chodzi o język ciała to oszczędność w gestach oznacza siłę, rozwagę i inteligencję, zaś nadmierna gestykulacja lekkomyślność i brak dyscypliny.

Podsumowując, jeśli przekazane przez Ciebie komunikaty są sprzeczne to adresaci Twojego wystąpienia ocenią je na podstawie sygnałów niewerbalnych, choćby treść wypowiedzi była wyjątkowo logiczna i uargumentowana.